İkinci bebeğimin doğması, benim lohusalığım, sonra aylarca süren hastane olayımız hayatımızı başkalaştırdı. Çok şükür şimdilerde yaşamımız düzene giriyor meğer monoton yaşamayı ne kadar özlemişim.
Sabah uyanmak istemeyişimi, gözlerimi ovarak çayın suyunu koymayı, okula giden kızımı öperek uyandırmayı, eşimin telaşsız sakin hallerini çok ama çok özlemişim. Kızımı sabah okula babası bırakıyor, öğlen ben almaya çalışıyorum yolda sohbet ederek geliyoruz. Eve gelir gelmez derse başlıyor, yemeğini yiyor arada kardeşini sıkıştırıyor derken akşam oluyor. Sizler de monoton yaşıyorsanız sakın şikayet etmeyin belki o sıkıcı geçen günlerinizi özlersiniz. Her sabah sorunsuz aldığımız nefes bize hediye kıymetini bilelim...
Üstteki resim hastane odamın manzarasıydı. Üç ay o manzarayı ve pencere önüne koyduğum ekmeklere gelen kuşları izledim.
bende önceden monoton hayattan şikayet edip başıma gelenlerden sonra asla şikayet etmemek gerektiğini anladım, şimdilerde ise allah düzenimi bozmasın diye dua ederim hep, yaşasın monoton hayat.sevgiler elif
YanıtlaSilTeşekkürler elif
Silgeçmiş olsun ve bir daha olmaması dileğiyle:)
YanıtlaSilbanada beklerim www.kiriksemsiye.blogspot.com
sevgiler
Evet teşekkür ederim
Sil