"Çocuğunuz arkadaşlarının arasında iken durgun ve tutuk olabilir. Kendisini 
anlatmada zorluk çekebilir. Çekingen ve içe kapanık çocuklara ailesinin desteği 
gerekli
İçe kapanık çocuklar aslında aileleri ve çevreleri tarafından 
keşfedilmeyi bekleyen cevherler...
Her çocuk farklı kişilikle doğuyor ve 
zihinsel gelişimini zaman içerisinde tamamlıyor. Çocukta, kişilik gelişiminin 
belirgin olarak başladığı 2 yaşından itibaren farklı davranışlar göstermesi 
doğal kabul edilmesi gerekiyor. Bazı çocuklar, hareket ve davranışları ile 
etrafa neşe saçıp, kendinden emin davranışlar sergilerken, bazıları aile, 
arkadaş ve çevre ile ilişki kurmada zorluk çekebiliyorlar.
İçe kapanık 
çocuklara ailenin yaklaşımının çok önem kazanıyor. Öncelikle aileler bu durumun 
nedenlerini araştırmalı. Her bireyin başarılı olduğu alanlar vardır. Özellikle 
içe kapanık çocuğun bu yönü keşfedilmeli ve bu alana teşvik edilmeli, sevgiyle 
ödüllendirilmeli. Çocuğun başarıları ve olumlu davranışları, sadece aile içinde 
değil, aile dışında da kendisinin duyacağı şekilde anlatılmalı ve 
övülmeli.
Aile, çocuğa güvendiğini, ona değer verdiğini hem sözel hem de 
davranışsal olarak ifade etmeli. Olumsuzlukları kesinlikle başkaları ile 
kıyaslanmamalı. Hangi yaşta olursa olsun, çocuğa sevgi göz teması ya da 
dokunarak gösterilmeli. Evde ve diğer ortamlarda yalnız kalma süresi en aza 
indirilmeli. Özellikle grup halinde yapılan folklor, koro, sportif faaliyetler 
veya yaşıtlarıyla periyodik görüşme etkinliklerine teşvik edilmeli" diyor uzman...
kaynak 
http://www.hekimce.com/index.php?kiid=186
Uzun zamandır kafamı toparlayamıyorum. Ben kızım için elimden gelenin en iyisini yaptığımı düşünüyorum. Birlikte çok fazla vakit geçiriyoruz, sevgimi çok fazla gösteriyorum, olumlu davranışlarını söylüyorum . Peki nerede hata yapıyorum? Günümün büyük kısmı Zeynep'e ait acaba Aaaaaaabartıyor muyum?
Kendimle yüzleşmeye korksam da, bunu yazmaya elim gitmese de gerçek şu ki anneye bağımlı sosyalleşmeden korkan bir çocuk oldu. Yabancı bir çocuk yanına yaklaşsa elini ağzına alıyor, ne yapacağını şaşırıyor. "Oynayalım mı" dediklerinde hayır istemiyorum diyor ama aklı kalıyor. Neden oynamıyorsun dediğimde sen de oyna anne diyor. Ne söylüyorsam, ne anlatıyorsam faydası olmuyor. 
Küçükken de parka giderdik sadece oynayan çocukları izler eve gelirdik.
Başka çocukların yanında olmayı reddeden (kuzenleri hariç) çocuğu nasıl etkinliklere teşvik edeceğiz?